Mari raine digebeg duren, akhire Soleh njaluk metu. Mari ngono, Pak Imron oleh babu anyar jenenge Sutaji. Lha Sutaji iku awake dempal cumak wonge ndlahom,
lek diperintah musti ngelakonine kewalik.
Isuk-isuk, Romlah ambek mbok’e ngrasani Sutaji.
"Mak, ewange Bapak iku lho wuantik poll wonge. Wingi lak dikongkon Bapak ngedhuk sumur cik tambah jeru, lha terus lempunge digawe nguruk pekarangan.
Lha pas sore kate ngangsu, Bapak iku muring-muring nggolek’i sumure gak onok. Tibak’e jare Sutaji, sumure wis diuruk roto. Pekarangane sing malah bogang
kabeh.
Ngono Bapak gak wani nyeneni, jarene wedhi digibheng ".
Mbok’e Romlah cerito pisan.
"Iku sik gak sepiro, lha wingi iku Sutaji tak kongkon tuku pithik. Aku pesen tulung brutune buak’en, terus susuk’e simpenen ngisore bantalku.
Dhadhak pas aku katene turu, bantalku kok mbendhol. Tibak’e bantalku diganjel brutu. Bareng tak takoni endhi dhuwik susuk’e. Wis tak buak, jarene."
Pas enak-enak cerito, moro-moro krungu suoro Pak Imron berok-berok ndhik pawon.
"Tulung ! ! Tulung ! ! "
"Waduh blaen iki. Age cepetan, bapakmu selak mlonyoh kabeh" jare mbok’e Romlah.
"Lho Bapak lak sik mbangkong se" jare Romlah.
"Iyo. Tapi Sutaji mau tak kongkon nggodhok pohong gawe sarapane Bapakmu !!".
0 komentar:
Posting Komentar